นิทานอีสป เด็กชายกับฝูงกบ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เด็กชายคนหนึ่งวิ่งเล่นอยู่ริมบ่อน้ำ พลันก็เห็นฝูงกบอาศัยอยู่ในบ่อน้ำนั้น เขานึกสนุกหยิบเอาก้อนหินมาปาฝูงกลเล่น เราหัวเราะชอบใจทุกครั้งเมื่อเขาปาหินโดนเจ้ากบ

ทันใดนั้นกบตัวหนึ่งที่อาวุโล และกล้าหาญก็ทนไม่ได้ที่เห็นเพื่อนของมันต้องตายไปทีละตัว โดยที่เด็กชายคนนั้นไม่รู้สึกอะไรเลย มันจึงพูดขึ้นมาว่า “เจ้าเด็กโง่ เลิกเล่นสนุกได้แล้ว รู้ไหมว่าความสนุกของเจ้า มันทำให้พวกข้าต้องตายไปเป็นจำนวนมากแค่ไหน”

The boy and the frogs

Some Boys were playing one day at the edge of a pond in which lived a family of Frogs. The Boys amused themselves by throwing stones into the pond so as to make them skip on top of the water.

The stones were flying thick and fast and the Boys were enjoying themselves very much; but the poor Frogs in the pond were trembling with fear.

At last one of the Frogs, the oldest and bravest, put his head out of the water, and said, “Oh, please, dear children, stop your cruel play! Though it may be fun for you, it means death to us!”