ริลัคคุมะ และ คาโอรุ Rilakkuma and Kaoru

ริลัคคุมะ และ คาโอรุ Rilakkuma and Kaoru เป็นซีรีย์อนิเมชั่น ที่สร้างแบบสต๊อปโมชันสร้างโดยเน็ตฟลิกซ์ เรื่องราวของเจ้าหมีขี้เกียจ ริลัคคุมะ Rilakkuma เจ้าหมีจอมซน โคริลัคคุมะ Korilakkuma และ คิอิโร่ยโทริ หรือ โทริ Kiiroitori นกผู้รักสะอาดมาใช้ชีวิตในห้องของพนักงานสาวออฟฟิศสาวโสดชื่อคาโอรุ Kaoru งานนี้ทั้งหมดจะได้ใช้ชีวิตผ่านเรื่องราวสนุกๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องน่าดีใจ หรือทุกข์ใจ ผู้ชมจะได้เห็นเหตุการณ์หมุนเวียนเปลี่ยนไปผ่านความเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลต่างๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนคือความน่ารัก และบรรยากาศอบอุ่นใจของเนื้อเรื่อง

ตัวละครลิลัคคุมะ

ตอนที่ 1 ชมดอกซากุระ Cherry Blossom เรื่องย่อริลัคคุมะ และ คาโอรุ Rilakkuma and Kaoru

ณ อพาทเม้นของคาโอรุ เจ้าหมีขี้เกียจลิลัคคุมะกำลังนอนสบาย ทันใดนั้นสายลมได้พัดผ่านเอากลีบดอกซากุระเข้ามา ผ่านทางหน้าต่าง ทำให้มันรู้ว่าถึงฤดูใบไม้ผลิแล้ว คาโอรุบอกให้คุมะฟังว่า ตอนนี้มีพนักงานใหม่เข้ามา และเธอจะต้องเป็นรุ่นพี่แล้ว ต้องดูแลภาพลักษณ์ของตัวเองให้ดี แล้วเธอก็เดินออกไปอย่างอารมณ์ดี

ตัดมาที่บริษัทของเธอ บริษัทซาเมะจิมะ หัวหน้าแผนกเดินเข้ามาบอกข่าวกับทุกคนว่าปีนี้แผนกธุรการจะมีพนักงานเข้ามาใหม่ 0 คนเนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ทุกคนจะถูกลดเงินเดือน 10% และงดโอที คาโอรุได้ยินดังนั้นก็เศร้ามาก มันไม่ได้เป็นไปอย่างที่เธอคาดหวังเลยแถมแย่กว่าเดิมอีก

ทันใดนั้นก็มีข้อความเตือนจากโทรศัพท์มือถือของเธอ มันเป็นข้อความจากมินะเพื่อนของเธอ ถามว่าปีนี้เราจะไปชมดอกซากุระกันกี่คน มีหกคนที่ที่ตอบรับ ทั้งหมดเป็นสาวล้วนที่เรียนมหาลัยเดียวกับคาโอรุ และตกลงกันว่าจะไปชมดอกซากุระด้วยกันทุกปี แต่วันเวลาผ่านไปกลุ่มก็เล็กลงเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเรื่องครอบครัว หรือ การงาน

วันรุ่งขึ้นคาโอรุทำเบนโตเพื่อที่จะไปชมดอกไม้อย่างเบิกบานใจ โคลิลัคคุมะเห็นไข่หวานน่ากินจะยื่นมือไปหยิบมากิน แต่โดนห้ามเอาไว้ ทั้งสามตัว รีลัคคุมะ โคลิลัคคุมะ และ คิอิโระอิโทริ ต่างก็ไม่ค่อยพอใจที่คาโอรุทำอาหารไปชมดอกซากุระคนเดียว ทิ้งให้สามเกลอต้องไปทำแพนเค้กกินกันเอง ฝีมือการทำอาหารของริลัคคุมะจัดว่าห่วยแตกสุดๆ คาโอรุว่าแล้วก็ห่อเบนโตะเดินออกไปอย่างเบิกบานใจ

เมื่อถึงที่นัดหมายคาโอรุจัดแจงเตรียมสถานที่แต่ก็รอแล้วรอเล่า ไม่มีเพื่อนมาตามนัดซักคน ฝ่ายริลัคคุมะก็ทำอาหารห่วย ทอดแพนเค้กกี่ครั้งก็ไหม้ไปหมด เพื่อนของคาโอรุบอกเหตุผลต่างๆนานาทีเทงานชมซากุระ บ้างก็ติดงาน บ้างก็ติดไปเที่ยวกับแฟน บ้างก็แกล้งทำเป็นลืม ทำให้คาโอรุโกรธมากถึงกับปามือถือทิ้งเลยทีเดียว เธอดื่มเบียร์ที่เตรียมมาทั้งหมดอย่างประชดชีวิต ท่ามกลางผู้คนที่มาชมดอกซากุระกันอย่างคับคั่ง แต่เธอกลับถูกทอดทิ้งอย่างโดดเดี่ยว

ตัดกลับมาที่แพนเค้กดำๆ ของพวกหมีรีลัคคุมะ ทุกคนกินกันแล้วลงความเห็นว่าไม่ได้เรื่อง แม้แต่ตัวเจ้าคุมะเองก็คิดเช่นนั้น ทันใดนั้นคาโอรุกลับห้องมาด้วยความหดหู่ สามคนนั้นเดินมาเปิดกล่องเบนโตะพบว่ายังเต็มอยู่จึงปะติดปะต่อเรื่องราวได้ทันที รีลัคคุมะ โคลิลัคคุมะ และ คิอิโระอิโทริ จึงชวนคาโอรุออกไปชมดอกซากุระอีกครั้งกับพวกเขา

พวกเขาทั้งสี่คนชมดอกซากุระในยามใกล้ค่ำริมลำธารเล็กๆ คาโอรุชมริริลัคคุมะว่ากินเก่งมากๆ ริลัคคุมะซัดดังโงะทีเดียวสองไม้ซ้อน เธอปรับทุกข์ว่าเพื่อนของเธอไม่มาเลยซักคน คาโอรุเป็นคนเดียวที่ชีวิตยังไม่เปลี่ยนไปตั้งแต่จบมหาลัย เธอเริ่มเพ้อรำพันว่า ทำไมซากุระสวยจัง อาจเพราะเป็นสีชมพู แต่จะสวยไปได้ไม่นานเพียงแค่สัปดาห์เดียวต่อปี จากนั้นก็ร่วงโรยไปจากนั้นก็เป็นต้นไม้ธรรมดาที่ไม่มีอะไรโดดเด่น จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนและจินตนาการถึงตัวเองในชุดสีชมพูกับเขาบ้าง พร้อมกันนั้นพวกเจ้าหมี ก็มาคลอเคลียอย่างอบอุ่น

ตอนที่ 2 โดนลักพาตัว Kidnapped เรื่องย่อริลัคคุมะ และ คาโอรุ Rilakkuma and Kaoru

ณ ริมลำธารในวันที่อากาศสดใด พวกริลัคคุมะออกมาเดินเล่นกันกับคาโอรุ พวกเขาสังเกตเห็นธงปลาคาร์ป ทั้งสามคน ริลัคคุมะ โคริลัคคุมะ และ โทริ ต่างทำท่าเลียนแบบธงปลาคาร์ปกันอย่างร่าเริง คาโอรุหัวเราะอย่างรู้ใจและถามว่า อยากได้เหรอ เจ้าแก๊งริลัคคุมะพยักหหน้ารับทันที แต่ที่ริมลำธารนั้นมีเด็กคนหนึ่งที่เขาไม่ทันได้สังเกตุเห็น เขามีสีหน้าเศร้าสร้อยและโยนหินลงไปในน้ำแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

วันต่อมาเมื่อคาโอรุกลับมาถึงห้อง ในมือเธอถือกล่องสีฟ้ากล่องใหญ่ มันคือของขวัญให้พวกเจ้าหมีนั่นเอง ข้างในบรรจุขนมไทยากิรูปปลาน่ากินมาก และมีอีกกล่องซึ่งเป็นกล่องใหญ่กว่า เมื่อคาโอรุเปิดกล่องออกมา ปรากฏว่าเป็นธงปลาคาร์ปขนาดใหญ่ 3 ตัวเจ้าสามตัว ริลัคคุมะ โคริลัคคุมะ และ โทริ ต่างกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ

เจ้าริลัคคุมะเอาธงปลาคาร์ปไปเล่นทันที มันใส่ปลาเข้าไปครึ่งตัวทำทีว่าเป็นนางเงือก ส่วนโคริกับธงปลาคาร์ปสีแดงเอาไปใส่หัว เหมือนหมีที่โดนปลาคาร์ปกิน ส่วนโทรินั้นเข้าไปในปลาได้ทั้งตัว ทั้งสามรวมทั้งคาโอรุนั้นต่างสนุกสนานและถูกใจธงปลาคาร์ปมากทีเดียว ส่วนเด็กเมื่อตอนกลางวันนั้นดูเหมือนจะอยู่อพาทเม้นเดียวกับคาโอรุ เขานั่งบนเครื่องเล่นหน้าหออย่างโดดเดี่ยว พลางฟังเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขจากห้องคาโอรุอย่างหัวเสีย แล้วเขาก็เอาหินปากระจกห้องคาโอรุ แล้ววิ่งหนีไป

เช้าวันต่อมาเมื่อคาโอรุออกไปจากห้อง เธอก็ต้องตกใจเมื่อมีป้าย ..ห้ามเลี้ยงสัตว์ แปะอยู่หน้าห้อง เธอหันมาถามสามเกลอว่าเป็นสัตว์เลี้ยงของเธอรึเปล่า ทั้งสาม ริลัคคุมะ โคริลัคคุมะ และ โทริ ต่างปฏิเสธเสียงแข็งว่าพวกเขาไม่ได้เป็นสัตว์เลี้ยงของคาโอรุอย่างแน่นอน ในตอนกลางวันระหว่างที่ริลัคคุมะและโคริลัคคุมะกำลังนอนกลางวันเพลินๆอยู่นั้น ได้มีเสียงกดกริ่งห้องจากเด็กปริศนานั้น และเขาก็วิ่งหนีไป ทั้งสามคนก็ได้ตกลงกันและวิ่งตามไป

จนเจ้าคุมะริลัคคุมนั้น ใจลอยเดินตามผีเสื้อไปทางหลังอพาทเม้น เขาถูกเด็กปริศนานั่นจับด้วยที่จับแมลงที่หู ริลัคคุมะหันมาปัดทิ้งไปแล้วเขาก็หลุดมาได้ จากนั้นเด็กคนนั้นก็วิ่งหนีไป อีกครั้งเมื่อเจ้าคุมะกำลังจะกลับห้อง เขาได้เจอจานดังโงะของโปรดวางที่บันได ริลัคคุมะเดินตามจะไปหยิบ แต่จานดังโงะผูกไว้ด้วยเชือกและถูกดึงขึ้นไปด้านบน ตอนนั้นลูกบอลก็ตกลงมางัดจาน ดังโงะกระเด็นขึ้นไปบนฟ้า ตกลงบน ร่ม ถุงน้ำและ กระถางต้นไม้ สุดท้ายหล่นลงบนจานที่มีดังโงะวางเรียงรายอยู่หลายไม้ ริลัคคุมะดีใจรีบลงไปที่จานดังโงะทันที เดาโดนเด็กปริศนานั่นคล้องเชือกเป็นบ่วงบาศจับเข้าที่หูอีกแล้ว คราวนี้คุมะดิ้นไม่หลุดเด็กนั่นก็ยิ้มอย่างมีชัย

ตกเย็นเมื่อคาโอรุกลัมมาถึงห้อง เธอได้เห็นโคริลัคคุมะ และโทริ รอเธออยู่พร้อมทั้งรีบยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เธอ ในกระดาษนั้นเขียนว่า “ริลัคคุมะอยู่กับผม ถ้าอยากได้เขาคืน ให้เอาแพนเค้กสามชิ้นมาแลก แล้วมาเจอหน้าหอพักตอนหนึ่งทุ่ม อย่าลืมใส่เนยกับน้ำผึ้งมาด้วยนะ” คุโอรุถามว่า ริลัคคุมะโดนลักพาตัวเหรอ โคริลัคคุมะก็ได้แต่ร้องไห้ คาโอรุจินตนาการไปว่าริรัคคุมะต้องโดนจับมัด และกำลังหวาดกลัวอยู่แน่ๆ

เธอรีบเตรียมแพนเค้กสามแผ่นนั้นอย่างแตกตื่นทันที แต่หยิบอะไรก็เป็นของที่ไม่ใช่การทำแพนเค้ก โทริได้สติก่อนก็เตรียมของสำหรับทำแพนเค้กไว้ ทั้งสามช่วยกันทำแพนเค้กตามที่คนร้ายต้องการ ในที่สุดเวลาหนึ่งทุ่มก็มาถึงเขาทั้งสามได้เอาแพนเค้กไปรออยู่หน้าหอตามที่เขียนไว้ ทันไดนั้นก็มีกระดาษปริศนาปาใส่หัวโคริลัคคุมะ เมื่อคลี่อ่านออกดูมันเขียนว่า “ห้อง 102” ทั้งหมดตรงไปยังห้องที่ว่านั่นทันที

เมื่อเปิดประตูเข้าไป พวกเธอได้พบกับเด็กคนนั้นกำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่กับเจ้าหมีริลัคคุมะอย่างสนุกสนาน เมื่อเจอคาโอรุ เด็กคนนั้นร้องทักว่าเขากำลังรออยู่เลย แล้วก็ไปหยิบจานแพนเค้กในมือของคาโอรุ พร้อมบ่นกระปอดกระแปดว่า “ให้ตายสิไหม้หมดเลย แต่ก็ช่างเถอะ” พร้อมกินแพนเค้กนั้นอย่างไม่สนใจใคร คาโอรุโกรธมาก รีบเข้าไปดึงมือริลัคคุมะให้กลับห้อง และตะโกนว่า “เธอรู้รึเปล่าว่าฉันห่วงแค่ไหน กลับห้องเดี๋ยวนี้เลย” ริลัคคุมะก็เดินกลับแต่โดยดี เด็กคนนั้นขอร้องว่า รอก่อนสิ อยู่กับผมจนกว่าจะกินเสร็จนะ พร้อมทั้งทำหน้าเศร้าสร้อย คาโอรุถามถึงแม่ของเด็กชายคนนั้น เขาตอบว่าแม่ของเขากลับดึกทุกวัน ส่วนพ่อเขาทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้ ริลัคคุมะเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปปลอบ

คาโอรุได้ชวนเด็กคนนั้นไปกินอาหารค่ำกันที่ห้องของเธอ เด็กชายคนนั้นดูเหมือนจะมีสีหน้าและแววตาสดใสขึ้นมาแล้ว เขากินอาหารแล้วก็ชมในฝีมือของคาโอรุ เมื่อมองไปที่มุมห้องเขาพบกับธงปลาคาร์ปที่แขวนอยู่บนราวเตรียมขึ้นอยู่ยอดเสา เขามองมาที่คาโอรุซึ่งคาโอรุก็เหมือนกับจะรู้ความหมายดี เธอถามเด็กคนนั้นว่าชื่ออะไรเหรอ เด็กชายคนนั้นตอบว่าเขาชื่อ โทคิโอะ คาโอรุชักชวนออกไปว่า โทคิโอะ พรุ่งนี้เราจะตั้งธงปลาคาร์ปกัน มาช่วยพวกเราได้ไหม เจ้าหมีพวกนี้คงทำไม่ได้แน่นอน โทคิโอะดีใจมากเขารีบตอยตกลงทันที

เช้าวันต่อมาธงปลาคาร์ปก็ปลิวไสวขึ้นสู่ยอดเสาตอนนี้มันไม่ใช่มีปลาสามตัว แต่บนยอดเสากลับมีปลาคาร์ปสีตัวซึ่งอีกตัวหนึ่งเป็นของโทคิโอะนั่นเอง ทั้งหมดอุทานว่า ยอดเลย และริลัคคุมะ โคริลัคคุมะ โทริ รวมถึงคาโอรุ ก็มีเพื่อนใหม่เพิ่มขึ้นอีกคนแล้ว